Jedz, módl się, kochaj - Elizabeth Gilbert

"Jedz módl się i kochaj" Elizabeth Gilbert to książka, która nie bez powodu porwała serca wielu czytelników na całym świecie i przez długi czas nie schodziła z list bestsellerów. Już na początku dowiadujemy się, że autorka sama jest bohaterką swojej powieści i na dalszych stronach ma zamiar przedstawić nam pewien rozdział swojego życia. Ludzie różnie piszą  o sobie, każdy z nas woli ukryć mniej wygodne fakty, a te lepsze jeszcze trochę podkoloryzować. Z tej książki jednak emanuje niesamowita szczerość, którą bardzo podziwiam, ponieważ Elizabeth odsłania również te najbardziej wstydliwe karty, a przy tym uświadamia nam, że każdy z nas takie posiada i nie ma w tym niczego złego.

            Powieść ta, zgodnie z tytułem dzieli się na trzy cześci, a każda z nich jest innym okresem w życiu bohaterki. Na skraju głębokiej depresji, po niezwykle ciężkich przeżyciach związanych z rozwodem, postanawia oderwać się od przytłaczającego ją nowojorskiego zgiełku i samotnie wyrusza w roczną podróż po świecie. Spędza ją w trzech krajach: we Włoszech, Indiach i Indonezjii. Myślę, że nie jeden z nas miałby poważne wątpliwości związane z decyzją o podjęciu się takiej wyprawy, i nie chodzi mi tu o kwestię finansową, ponieważ Elizabeth jest pisarką i w pewien sposób realizowała swoją pracę za granicą, ale mogłyby nas spotkać przeciwności związane z rodziną, opuszczeniem naszego pozornie stabilnego życia na cały rok. Z jednej strony wszyscy pragniemy podróżować, ale poza brakiem pieniędzy znalazłoby się wiele innych wymówek, które zatrzymywałyby nas przed realizacją tego celu. Ta kobieta podjęła się czegoś, na co wbrew pozorom mało kto miałby odwagę się porwać.

            Elizabeth przez ten rok odkrywa siebie na nowo, dorasta i staje się niezwykle silną kobietą.

Z książką łatwo się zaprzyjaźnić, ponieważ sama autorka przyciąga do siebie ludzi z niezwykłą naturalnością i mimo samotnej wyprawy, nie może narzekać na brak towarzystwa.

 Najpierw we Włoszech odnajduje przyjemność w tak mało wydawałoby się istotnej rzeczy, jaką jest jedzenie. Nabiera sił, ponieważ w Indiach czekają ją ciężkie tygodnie spędzone w aśramie i próby zbliżenia się do... Boga.  Jest to tak doskonale napisane, że myślę, że nawet ateiści nie pogniewają się o tą dosyć obszerną wzmiankę o Bogu w tej książce.  No a w Indonezji... Myślę, że i tak zbyt dużo już tutaj napisałam, a psucie wam przyjemności z czytania, nie jest moim zamiarem.

To jedna z najlepszych książek na długie zimowe wieczory, nie raz wywołuje uśmiech, dodaje pewności siebie... kto wie, może kogoś z was zachęci do wybrania się w podróż razem z Elizabeth?

Za recenzję dziękuję Ani... która też od czasu do czas coś ukradkiem skrobnie do poczytania na swoim blogu, na którego zapraszam!

You Are Made of Stone